کد مطلب:36475 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:544
هنگامیكه كارگزار امام علی (ع) در شهر بصره به او اطلاع داد كه گروهی ماجراجو علیه رهبری شورش كرده اند، امام به او چنین پاسخ داد. فان عادوا الی ظل الطاعه فذاك الذی نحب، و ان توافت الامور بالقوم الی الشقاق و العصیان، فانهد بمن اطاعتك الی من عصاك، و استغن بمن انقاد معك عمن تقاعس عنك، فان المتكاره مغیبه خیر من مشهده و قعوده اغنی من نهوضه. «اگر (آن پیمان شكن) به سایه ی فرمانبری باز گردند، همان چیزی است كه ما می خواهیم، و اگر بر نفاق افكنی و شورش پافشاری می كنند، به همدستی فرمانبرداران بر سركشان بتاز، و خود را به یاری حامیانت از سست عنصران بی نیاز كن. آنانكه از پیكار گریزانند، غیبتشان بهتر از حضور است و بر جا ماندنشان بهتر از برخاستن.»[1]. بنابراین در انتظار برخاستن نازك دلان و كاهلان نباشید، كه آنها اگر حركت كنند عزم دیگران را نیز سست می كنند. با آنان كه آماده نبردند همراه شو و به نیروی شمشیر و خون و اراده از سست عنصران چشم پوش. [صفحه 132]
چه بهتر كه سست عنصران و یاغیان در صحنه نباشند. بنابراین باید به هر شكل ممكن در برابر انشعاب گران از جریانهای سالم و عادلانه ایستادگی نمود.
صفحه 132.